Рэшце мясцовых сядзібаў пашчасціла ацалець празу віхуры дзесяцігоддзяў, іншыя засталіся толькі ў памяці. Гісторыя пакінула нам звесткі пра сядзібы ў вёсках Курпяшы, Дварэц, Лапушна, Міроўшчына, Нянадавічы, Страла, Боркі, Нагародавічы, Накрышкі, Раготна, Горка, Азяраны, Войневічы, у Казлоўшчыне. Што-нішто засталося ад сядзібы 1819 года ў Жыбартоўшчыне, у Жукоўшчыне. У Дзятлаве часткова захавалася сядзіба (палац) 1751 года.
На тэрыторыі Гродзеншчыны да 21 стагоддзя ацалела каля чатырох дзясяткаў разнастайных помнікаў сядзібна-паркавай архітэктуры, унесеных у Дзяржаўны спіс гісторыка-культурных каштоўнасцяў Рэспублікі Беларусь. Датуюцца яны ХVІ – пачаткам ХХ стагоддзяў, маюць, вядома, розную ступень захаванасці. І таму наш сумесны гістарычны абавязак – зберагчы іх для будучыні. Між іншым, 2013-і аб’яўлены ў Беларусі Годам беражлівасці.
Дзятлаўскі раён з пачатку 21 стагоддзя пачаў досыць актыўна развіваць ужо сучасны сядзібны турызм, аграэкатурызм. Турысты з іншых крыін едуць у наш край найперш па беларускасць, шукаюць унікальнасць нашай зямлі, нашай нацыі, душы беларускага народа. І нам трэба насустрач гэтаму руху паклапаціцца, каб сядзібы рознага кшталту -- паляўнічыя, для аматараў рыбалкі, этнаграфічныя, краязнаўчыя, культуралагічныя былі цікавыя. Каб наведвальнікі маглі сказаць потым, вярнуўшыся дахаты пасля вандроўкі, што ў Беларусі ёсць што паглядзець і для гэтага зроблены зручнасці.