Легенда Новоельни

Дочке вчера задали задание (классная задала для каких-то своих дел-отчётов) найти/придумать!!!/составить!!!!! на завтра (то есть - за ночь) легенду Новоельни.

Вечером ничего не нашли/не придумали/не составили, а когда ребёнок из школы вернулся, оказалось, что задание ещё актуально (актуально целый вечер и целую ночь). Начали думать.

Плоды дум: (не судите строго, а? :+)

* * *
даўным-даўно ў цёмным лесе
жыў у маёнтку пан стары.
памешан быў на ўласным лёсе
і верыў у прыкметы без пары.

і вось аднойчы на кірмашы
цыганка пану наўздагон,
вяшчунскім гонарам аб'ята,
згадала ад лясоў палон.

"ты маеш шмат лясоў вакол,
ты прагны, крыўдны, баязлівы.
бандыты з лесу возьмуць кол
і будзеш ты ўжо у магіле".

ахамянуся пан стары,
цыганкі след прастыў ў натоўпе
і загадаў ён: ўсе лясы
спіліць, прадаць, спаліць раптоўна.

сядзіба ў заняпад прышла,
ад пана людзі паўцякалі.
а праз пару гамонка йшла,
што пана у жывых не стала.

на гэта месца, у маёнтак,
прыехаў паніч малады.
ён адрадзіў кругом усё так,
што люд вярнуўся на двары.

узняўся ельнік круг сядзібы,
грыбоў і ягад людзям даў.
і з той пары Новаю Ельняй
маёнтак называцца стаў.

народ наш слаўны і руплівы
не падкі да высокіх слоў
і праз гады Новая Ельня
жыла-расла сярод лясоў.

ішлі гады, як пыль скрозь пальцы,
змянілі хвойкі ельнік той,
а Наваельня на Маўчадцы
квітнее ўсё сама-сабой

смяюцца дзеці каля школы,
працуюць і завод, і клуб.
і Новай Ельні (Наваельні)
мне мілы кожны-кожны кут.